Հետապոկալիպսիս:

Հետապոկալիպսիս:

Աշխարհը սուզվում է հետապոկալիպսիսի մեջ: Բանականության հասարակությունը վաղուց վերացել է, իսկ այն մարդիկ, ովքեր գիտակցում են իրավիճակի անհեթեթությունն ու անելանելիությունը, կամ պայքարում են անարդյունք ու փորձում ինչ-որ բան փոխել, կամ հանձնվում են:

Ժամանակակից երիտասարդության մի հսկայական մաս ոչ մի բանի մասին չի մտածում։ Ինչի՞ համար մտածել. ավելի լավ է հաճույքներով ապրել, սպառել և չքրտնել, ինչպես նաև խմել՝ անցողիկ հաճույք ստանալու համար։

Հեդոնիզմի փիլիսոփայությունը ծաղկում է։ Բայց մարդու և կենդանու տարբերությունը հենց այն է, որ մարդն ապրում է բանականությամբ, իսկ կենդանին բնազդով։ Վերլուծելով շրջապատող հասարակության վիճակը` նկատում ես, որ գրեթե բոլորն ապրում են բնազդներով. արժեքները պարզունակ են: Եվ չկա ապագա, քանի դեռ բոլորը այս ամենը չեն գիտակցում ու չեն փոխվում։ Հայտնի է, թե ում է ձեռնտու այս ամենը, և նրանք ամեն ինչ անելու են, որ իրավիճակը չփոխվի։

Քարոզվում է անհոգ ապրելակերպը. իրական արժեքները նորաձևության մեջ չեն, դրանք մեծ հարգանք չեն վայելում: Ժամանակակից հասարակությունը անհատների զանգված է, ոչ ավելին, որտեղ բոլորը թքած ունեն մյուսների վրա: «Մարդը մարդու համար գայլ է»` սա է մեր ապրելակերպի պատվիրանը:

Հոտ, որտեղ բոլորը մեկը մյուսին տեսնում են որպես գայլ՝ չհասկանալով, թե իրականում ով է գայլը։ Զարմանալի է, որ ոչ ոք չի տեսնում ակնհայտը կամ պարզապես չի ուզում տեսնել։ Ի՞նչ կարող ենք ասել մարդու մասին, եթե նա նույնիսկ գիտակցելով, որ ծխելը կամ ալկոհոլը վնասակար են, չի կարողանում թողնել դրանք։ Կամքի ուժը համարվում է երկնային և անհասանելի մի բան: Թուլությունը համարվում է բնական և սովորական: Իհարկե, նաև ավելի հեշտ երևույթ է. պետք չէ որևէ բան անել, «ոչ» ասել ինքներդ Ձեզ և լքել Ձեր հարմարավետության գոտին: Ավելի հեշտ է լինել Ձեր սովորությունների, կրքերի ու կախվածությունների ստրուկը։

Կապիտալիստական ​​համակարգը կործանում է աշխարհը ոչ միայն ֆիզիկապես, այլև բարոյապես, հոգեպես։ Կապիտալիստներին ձեռնտու չէ, որ հասարակությունը զարգանա ու խորհի։

Հիմնական խնդիրը համակարգի մեջ է, այն պետք է արմատապես փոխել։

Նախ ինքներդ գիտակցեք ամեն ինչ, փոխվեք դեպի լավը, պայքարեք Ձեր թուլությունների դեմ, մտածեք Ձեր սեփական խելքով, զատեք կպչուն կարիքներն ու կարծիքները:

Հետո փորձեք Ձեր մտքերը փոխանցել Ձեզ շրջապատող մարդկանց, ինչ-որ կերպ ազդել նրանց աշխարհայացքի վրա: Յուրաքանչյուր մտածող մարդ պարտավոր է գոնե սա անել։

Leave a Comment

Comments

No comments yet. Why don’t you start the discussion?

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով