Մարդու անհատականությունը ամբողջական է և բաղկացած է մարմնից, հոգուց ու ոգուց: Այս բաղադրիչները միավորված են և փոխներթափանցող: Աստվածաշունչը հստակորեն տարբերում է «ոգի» և «հոգի» հասկացությունները։ Այնուամենայնիվ, այս ամենակարևոր աստվածաբանական հարցերից մեկը հասարակ մարդու համար մնում է փակ ։  Նույնիսկ կրոնական գրականության մեջ հաճախ խառնվում են «ոգի» և «հոգի» հասկացությունները, ինչը հանգեցնում է բազմաթիվ տարակուսանքների և երկիմաստությունների։

Սահմանում.

Ոգին մարդկային էության բարձրագույն աստիճանն է, որը առաջնորդում է մարդուն դեպի Աստված: Հենց ոգու առկայությունն է, որ մարդուն վեր է դասում կենդանի էակների հիերարխիայում: Այն փոխազդում է մարդկային կյանքի ավելի բարձր մակարդակների հետ ու հստակ հարաբերություններ ունի Աստծո և հոգևորության հետ:

Հոգին մարդու մարմնում գտնվող աննյութական էությունն է, կյանքի շարժիչը։ Նրա հետ մարմինը սկսում է ապրել ու նրա միջոցով ճանաչում է շրջապատող աշխարհը: Չկա հոգի, չկա կյանք: Այստեղ կարելի է ներառել զգացմունքների ու բուռն ցանկությունների ոլորտը։ Հոգեկան գործողությունները բաժանվում են մի քանի ուղղությունների` ցանկություններ, զգացմունքներ ու մտքեր։

Այս հասկացությունների տարբերությունները.

1. Հոգին ապահովում է կապն աշխարհի հետ, իսկ ոգին մեզ ուղղորդում է դեպի Աստված:

2. Բոլոր կենդանի էակները օժտված են հոգով, իսկ ոգով օժտված են միայն մարդիկ:

3. Հոգին տրվում է ծննդյան պահին, իսկ ոգին ապաշխարության ժամանակ:

4. Մարդն ունի հոգի, բայց չի տիրում ոգուն։